abla şeyi

çok sigara içiyorum. alkolü kestim. rejim yapıyorum ama arada bi kutu çikolata yedim o biraz şeyapıyo. irade sıfır. halbüse önceden görsen ben bir ayaklı iradeydim yani ne oldum da dememeli. ergen tavırlarım var, onlardan şikayetçi değilim. tembelim bi de, çok tembelim. arkadaşlarıma gereken özeni göstermiyorum yani bi eplikeyşın filan olsa göstercem de yol gitmek, buluşmak, bişiler içmek çok anlamsız geliyo. çok üşeniyorum ben. mesla okla resmen 2 sene gitmedim. şimdi devamsızlıktan kaldığım senelerin bokunu kime atacağımı şaşırıyorum. o konuda kendimden hoşlanmıyorum her şeyimin suçunu başkasına atıp, herkesin suçunu üstüme alıyorumı. sürekli bir değiştokuş hâli. herhangi birinin hayatıyla kendiminkini değiştirebilirim o kadar sıkılıyorum bazen. fakat intihar etmem. bunu doktora da anlatmaya çalışıyorum. ergen dediysek o kadar da deYil. dün arkaaşların doumgününü kutlamaya gidiyoduk biri atlamış sokağa birinin arabasna düşmüş. uyuz oldum. eziklere, luğzırlara uyuz oluyorum. allah bilsin ölmeyi de becerememiştir mal. başarısızlığa gelemem bi de. başarı nedir diye sorarsan inan ki bilmiyorum, subjektif evet. mesla 80'den aşağı not alcaksam sınavlara hiç girmem. 0 alırım alnımın akıyla. bence üniversitede sikko bi bölüme git. edebiyat olabilir, felsefe olabilir, sosyoloji, psikoloji... bunlar güzel. fakat hem sikko hem zor bi bölüme gitme! bu da sana abla şeyi olsun. kendi ablaçlığımdan tiksindim. bu da oluyo bazen. hiç sevmem ablalığı ama bazen kendimi şefkat tanrıçası gibi buluyorum böğk. hemen seviye kontrol çekiyorum tabi o zaman ''sizi küçük aptallar!'' falan diye, olay kapanıyo. işe gitçem şimdi gene mesla ertele ertele bi hâl oldum. ertleme huyum da üşengeçlikten sayılabilir aslında ayrı bi cümleye gerek yoktu belki. böyle. fakat iyi bir insanım. gerçekten iyi bir insanım buna eminim.